The Guidelines for the Operation of Health Promotion in Educational Opportunity Expansion Schools Based on Sappurisa-Dhamma in Nakhonsawan Primary Education Service Area Office 3
Keywords:
The operation of health promotion, Sappurisa-Dhamma, children and youthAbstract
The study consisted of the following objectives to investigate the operation compare the opinions toward and to present the guidelines for the operation of health promotion in educational opportunity expansion schools based on Sappurisa-Dhamma in Nakhonsawan Primary Education Service Area Office 3. The study used a mixed-method research. Likert scale questionnaire with a reliability of 0.96. Semi-structured interviews with nine key informants were used to acquire qualitative data. The obtained data were analyzed by content analysis.
From the study, the following results are found: 1) The operation of health promotion in educational opportunity expansion schools in Nakhonsawan Primary Education Service Area Office 3 is overall at a high level. 2) The results of comparing the opinions toward the operation of health promotion in educational opportunity expansion schools in Nakhonsawan Primary Education Service Area Office 3 classified by personal factors such as genders, ages, educational levels, positions, and experiences revealed that there is no difference in opinions among school administrators and teachers of different genders, ages, positions, and experiences. School administrators and teachers of different educational levels. 3) The guidelines for the operation of health promotion in educational opportunity expansion schools based on Sappurisa-Dhamma in Nakhonsawan Primary Education Service Area Office 3 are discovered as follows: (1) On policies on health promotion in schools, in which the administrators should (1) their roles in accident prevention, focusing on the participation of network partners to plan for the possible accident prevention; (2) On environmental management in schools that is conducive to health, in which the school administrators should consider the causes of accidents in schools and their consequences; (3) On teaching and learning management of health education in schools, the administrators should establish a center for protecting and helping students, with advice to solve problems on sexual; and (4) On exercise, sport, and recreation, in which the school administrators should organize projects to promote skills so that children and youth can develop their quality of life efficiently.
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2561). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 และที่แก้ไขเพิ่มเติม.กรุงเทพมหานคร: สํานักงานเลขาธิการสภาการศึกษาแห่งชาติ.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2561). หลักสูตรการศึกษาแห่งชาติ. กรุงเทพมหานคร: สํานักงานเลขาธิการสภา การศึกษาแห่งชาติ.
กรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข. (2560). คู่มือโรงเรียนส่งเสริมสุขภาพ ฉบับปี 2560. กรุงเทพมหานคร: กรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข.
จุรีพร คงเฉลิม. (2556). วิถีชีวิตการส่งเสริมสุขภาพระดับบัณฑิตศึกษา คณะพลศึกษา มหาวิทยาลัย
ศรีนครินทรวิโรฒ (วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชาสุขศึกษา). บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยศรีครินทรวิโรฒ.
ณัฐชัย สนธิเณร. (2556). พฤติกรรมสร้างเสริม สุขภาพและป้องกันโรคกับสภาวะสุขภาพของบุคลากรในโรงพยาบาลเจ้าพระยายมราชจังหวัดสุพรรณบุรี (วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาส่งเสริมสุขภาพ). บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี.
ดำรงค์ศักดิ์ เกี้ยวเพ็ง. (2564). ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการสร้างเสริมสุขภาพของประชาชนในเขตห้วยขวาง กรุงเทพมหานคร (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารจัดการองค์การ). บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยเกริก.
เทวีพันธ์ เยาวไสย และสิวะกรณ์ กฤษณสุวรรณ. (2563). การพัฒนาแนวทางการบริหารส่งเสริมสุขภาวะกายในโรงเรียนเอกชน สังกัดสำนักงานศึกษาธิการจังหวัดกาฬสินธุ์ (วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา). บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ประสาน มีมาก. (2555). สภาพและปัญหาการบริหารโรงเรียนส่งเสริมสุขภาพ สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสุรินทร์ เขต 3 (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา). บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์.
ปานหทัย ประสานสุข. (2561). การดำเนินงานโรงเรียนส่งเสริมสุขภาพของโรงเรียนสิริมังคลานุสรณ์. วารสารบัณฑิตศึกษามหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทอร์น. 1(1).
มีนา โอราวัฒน์. (2558). การบริหารโรงเรียนส่งเสริมสุขภาพของสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากาญจนบุรี เขต 3 (วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา). บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
วรรณวิมล เมฆวิมล. (2557). ภาวะสุขภาพและพฤติกรรมการสร้างเสริมสุขภาพของบุคลากร ในมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา (วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาสุขศึกษา). บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
สัมฤทธิ์ สมนาม. (2561). การพัฒนารูปแบบพัฒนาสุขภาวะของนักเรียนในโรงเรียนประถมศึกษาขนาดเล็ก (วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา). บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
Botvin, Gilbert J, Schinke, Steven and Orlandi, Mario A. (2017). School-based health Promotion. Substance abuse and sexual behavior. Cornell University Medical College: USA.
Ciaran. Strategies for organizing physical education activitie. (2017). Shaping Public Health in a New Europe. New York: MC Hall.
Jessie-Lee D. (2015). โปรแกรมโรงเรียนส่งเสริมสุขภาพประเทศแคนนาดา. Substance abuse and sexual behavior. Cannada University Medical College: USA.
St. Leger, L. and Nutbeam, D. (2019). ?Evidence of effective health promotion in schools. in Boddy, D. (ed.). The Evidence of Health Promotion Effectiveness. Shaping Public Health in a New Europe. European Union: Brussels.
