The Potential Development Model of Participation in Community-Based Tourism of Ban Tha Jud Community, Phang-Nga Province

Authors

  • ชอบตรง Chobtrong Phang-nga Community College
  • Arunwan Mukkaew Phang-nga Community College
  • Thanadon Noonoi Phang-nga Community College

Keywords:

potential development model, community-based tourism, participation

Abstract

The objectives of the research were : (1) to survey and collect tourism resources data of Ban Tha Jud Community, Phang-nga Province (2) to study the guideline of participation community based tourism management of Ban Tha Jud Community, Phang-nga Province and 3) to convey the knowledge of community tourism management to tourism beneficiaries of Ban Tha Jud Community. The process in the study involved both qualitative and quantitative research methods research based on the data conducted through tourism resource audit sheet, interview and questionnaire. The outcome of research revealed that : 1. The important tourism resources of Ban Tha Jud Community are Eco-tourism and Cultural learning route, TakuaPa River, Khung Khuan Tham, Mangosteen Garden, Viharn Sien Song Yeng Tai, Khuan Tham Monastery and  Guan Yin Bodhisattva Palace 109. 2. The requirement for community tourism development needed to develop a community selling point for consolidate and distribute tourists into the area. To promote tourism activities in the community, Create a travel itinerary and develop a model of local goods with tourism to promote tourism marketing. Presentation of Mangosteen Products to Identify and the development of tourist sites to meet the standards of hospitality. 3. The transfer of knowledge on the management of tourism by the community to tourism beneficiaries of Ban Tha Jud Community found that most participants were female. Most of them were between 40 - 49 years old and over 60 years old. Single and graduated status in upper secondary/vocational high school. Most of them were farmer, Earnings per month were lower than 10,000 baht. The level of knowledge and understanding of the participants increased from a moderate to a high level.

References

กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2566). สถิตินักท่องเที่ยว. สืบค้นเมื่อ 14 กุมภาพันธ์ 2566. จาก https://www.mots.go.th

กัลยา วาณิชย์บัญชา. (2548). สถิติสำหรับงานวิจัย. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2545). การท่องเที่ยวและ การต้อนรับนักท่องเที่ยว. สถาบันฝึกอบรมการโรงแรม และการท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ : ไทย ยูเนี่ยน กราฟฟิกส์.

ชูศรี วงศ์รัตนะ. (2553). เทคนิคการใช้สถิติเพื่อการวิจัย. พิมพ์ ครั้งที่ 12. กรุงเทพฯ : ไทเนรมิตกิจ อินเตอร์ โปรเกรสซิฟ.

ปาริฉัตร สิงห์ศักดิ์ตระกูล และ พัชรินทร์ เสริมการดี. (2553). การศึกษาศักยภาพและแนวทางการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ของชุมชนบ้านทุ่งมะปรัง อำเภอควนโดน และบ้านโตนปาหนัน อำเภอควนกาหลง จังหวัดสตูล (รายงานการวิจัย). คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยหาดใหญ่ สงขลา.

ปิยวรรณ ไทยเกิด. (2560). แนวทางการพัฒนาศักยภาพการท่องเที่ยวชุมชนเมืองเวียงสระจังหวัด สุราษฎร์ธานี. (การค้นคว้าอิสระการจัดการมหาบัณฑิต) สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์ ภูเก็ต. สำนักงานปลัดกระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2566). แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ ฉบับที่ 3 (พ.ศ. 2566 ? 2570). สืบค้นเมื่อ 14 กุมภาพันธ์ 2566. จาก https://secretary.mots.go.th

สถาบันลูกโลกสีเขียว. (2566). ชุมชนบ้านท่าจูด. สืบค้นเมื่อ 15 มีนาคม 2566. จาก https://www.greenglobeinstitute.com

Shirley Eber. (1993). องค์การบริหารการพัฒนาพื้นที่พิเศษเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน (องค์การมหาชน). สืบค้นจาก http://www.volunteerspirit.org/files/TSTA%202011_final.pdf

Zapata, M. J., Hall, C. M., Lindo, P. & Vanderschaeghe, M. (2011). Can communitybased tourism contribute to development and poverty alleviation? Lessons from Nicaragua. Current Issues in Tourism, 14(8), 725-749.

Published

2023-12-30