ศึกษาศิลปะไทยตามแนวพุทธศาสตร์
คำสำคัญ:
ศิลปะไทย, พุทธศาสตร์, ความงามบทคัดย่อ
ศิลปะเป็นเรื่องความงาม สามารถสร้างความตื่นตาตื่นใจจนเกิดอาการตะลึงงัน สะกดใจให้เกิดความลุ่มหลง อยากชิดใกล้ ใคร่ครอบครอง อีกประการหนึ่ง ศิลปะสามารถเป็นสื่อให้เข้าถึงความดีและความจริงได้คือบันดาลใจให้เกิดศรัทธาในสิ่งดีงาม น้อมใจให้เกิดความสงบ เกิดกำลังใจใฝ่ฝันอย่างมั่นคงในอุดมคติ อีกทั้งสามารถเปิดเผยความจริงของชีวิตให้ประจักษ์ รู้เท่าทันมายาจนละวางได้ ศิลปะชั้นครูสามารถยกจิตสู่สภาวะเหนือโลกเหนือสามัญคือสภาวะที่จิตได้สัมผัสกับความจริงขั้นสูงสุดหรือปรมัตถ์ ความรู้สึกเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติและจักรวาล สภาวะที่อัตตาตัวตนได้เลือนหาย ไม่มีเส้นแบ่งระหว่างฉันกับโลก อยู่เหนือสมมติบัญญัติ
References
กรมศิลปากร. (2539). การดูแลรักษาศิลปโบราณวัตถุ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัย ธรรมศาสตร์.
โกสุม สายใจ. (2560). พุทธศิลป์กับการจัดการความรู้ Buddhism Art and Knowledge Management.
มโน พิสุทธิรัตนานนท์. (2547). สุนทรียวิจักษณ์ในจิตรกรรมไทย. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
สันติ เล็กสุขุม. จิตรกรรมแบบประเพณีและแบบสากล. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ. (2557). ศิลปะ สุนทรียภาพ กับความเป็นมนุษย์. จาก http://www.thaihealth.or.th.