อุโบสถศีล ชั้นโท
การรักษาอุโบสถศีล เป็นการฝึกจิตใจให้เป็นผู้ใหญ่ในธรรม
แม้ยังเป็นเด็ก หากตั้งใจรักษาอย่างจริงจัง ก็สามารถเป็นคนดีที่โลกต้องการได้
บทที่ 5 พฤติกรรมการรักษาอุโบสถศีล
แม้จะสมาทานศีล 8 แล้ว แต่การ ปฏิบัติตัวขณะรักษา ก็มีผลต่อบุญกุศลที่ได้รับ พระพุทธเจ้าทรงแสดงไว้ว่า ผู้รักษาศีลด้วยความตั้งใจต่างกัน ย่อมได้รับผลบุญไม่เท่ากัน
ใน อุโบสถสูตร พระพุทธเจ้าตรัสเล่าแก่ นางวิสาขา ว่าการรักษาอุโบสถศีลมี 3 แบบ ได้แก่:
- โคปาลกอุโบสถ — รักษาแบบ “คนเลี้ยงโค”
เปรียบเหมือนคนเลี้ยงวัวที่มองแต่นอก ไม่ดูแลวัวให้กินดีอยู่ดี
ผู้รักษาศีลประเภทนี้ ไม่ตั้งใจจริง พูดคุยเพลิน เล่นสนุก ไม่ตั้งจิตในธรรม ไม่ทำกิจกรรมธรรมะ เช่น ไม่สวดมนต์ ไม่ฟังธรรม ไม่นั่งสมาธิ
👉 ผลบุญน้อย เพราะไม่มีเจตนาแน่วแน่
-
นิคัณฐอุโบสถ — รักษาแบบ “นักบวชนอกพุทธศาสนา”
รักษาศีลเพราะหวังผล เช่น อยากได้บุญ อยากไปสวรรค์ บางครั้งทรมานตนเกินเหตุ หวังแลกกับบุญกุศล
👉 ได้ผลบุญบ้าง แต่ยังไม่ใช่วิถีแห่งพุทธศาสนาแท้จริง
-
อริยอุโบสถ — รักษาแบบ “พระอริยเจ้า”
ตั้งใจแน่วแน่ ตั้งจิตไว้ในธรรมจริง ๆ
รักษาศีลอย่างบริสุทธิ์ ไม่หวังผลตอบแทน ใช้เวลาทั้งวันในการสวดมนต์ ฟังธรรม ทำสมาธิ เจริญเมตตา
👉 ได้อานิสงส์สูงสุด เป็นแบบอย่างของผู้รักษาอุโบสถที่แท้จริง
- ไม่พูดมาก ไม่เล่นมาก ใช้เวลาสงบใจ
- ใส่ใจในศีลทุกข้อ ไม่ละเลยแม้เพียงเล็กน้อย
- ทำกิจกรรมที่เป็นกุศล เช่น ช่วยงานวัด ฟังธรรม เจริญภาวนา
- อดทนแม้จะหิวหรือเมื่อย ไม่อิดออด เพราะรู้ว่ากำลังฝึกจิต
| ประเภทการรักษา | เปรียบเหมือน | ผลลัพธ์ |
|---|---|---|
| โคปาลกอุโบสถ | คนเลี้ยงวัว ไม่ใส่ใจ | ได้บุญน้อย |
| นิคัณฐอุโบสถ | หวังบุญเกินพอดี | ได้บุญแต่ไม่มั่นคง |
| อริยอุโบสถ | ผู้ใฝ่ธรรมแท้ | ได้บุญมาก ใจสงบ |